Adım adım..

Adım adım ilerlemek lazım bu hayatta..

Koşmak, önüne bakmadan deli gibi koşmamalı insan. her adımında bir nefes almalı, kendine ve etrafına bir bakmalı.. Ne yapıyorum, nereye koşuyorum diye sormalı kendine.

4 sene boyunca hep koştum, bir şeylere yetişmeye çalıştım ve şimdi duruyorum, nefes alıyorum.. İnsanın kendisine zaman ayırması, kendisini mutlu eden şeylere odaklanması zormuş bir yandan diyiyorum. Neden mi zor? ilk etapta sudan çıkmış balık gibi oluyor insan..bi affallıyor ne yapacağını şaşırıyor.. sonra nereden başlamalı sorusunu soruyorsun kendine.. dil mi öğrensem? buralara mı alışsam? yok iş mi bulsam? vs.. Tüm bu sorulara inat hayat sana herşeyin yolunu hazırlıyor ve bir bakıyorsun yine o koşuşturmaca başlamış..


Zürih, Eylül